Αλκυόνη

Η Αλκυόνη ήταν κόρη του βασιλιά της Θεσσαλίας Αιόλου και της Εναρέτης κατά τον Απολλόδωρο, ή της Αιγιάλης κατά τον ρωμαίο συγγραφέα Ύγινο.

Αδέλφια της ήταν ο Αθάμαντας, ο Δηιονέας, η Κανάκη, η Καλύκη, ο Κρηθέας, ο Μάγνης, η Πεισιδίκη, ο Περιήρης, η Περιμήδη, ο Σαλμωνέας και ο Σίσυφος.

Παντρεύτηκε τον Κύηκα, γιο του Εωσφόρου(Στην ελληνική μυθολογία ο Εωσφόρος ήταν η προσωποποίηση του φωτεινού αστέρα που βγαίνει πριν αρχίσει να χαράζει η αυγή, του Αυγερινού. Τον θεωρούσαν γιο του Αστραίου και της Ηούς ή Αυγής. Σε άλλα μέρη τον θεωρούσαν γιο του Εσπέρου), και έμεινε μαζί του στην Τραχίδα(Η Τραχίδα, και Τραχίδα η Φωκική για να διακρίνεται από την Τραχίδα των Μαλιειών, ήταν μια μικρή πόλη της αρχαίας Φωκίδας. Βρίσκεται κοντά στα σύνορα του νομού Φωκίδας με το νομό Βοιωτίας, στο δρόμο για τη Λιβαδειά), της οποίας ήταν βασιλιάς.

Σύμφωνα με την περιγραφή του μύθου από τον Ψευδο-Απολλόδωρο, ο Κύηκας και η Αλκυόνη παρομοίαζαν ο ένας τον άλλον με τον Δία και την Ήρα, φτάνοντας στο σημείο να υιοθετήσουν τους χαρακτηρισμούς αυτούς ως ονόματα, γεγονός που εξόργισε τους ολύμπιους θεούς. Προκειμένου να τιμωρηθεί η ύβρις και η αλαζονεία του ζευγαριού, ο Δίας μεταμόρφωσε τον Κύηκα σε θαλασσοπούλι και την Αλκυόνη στο ομώνυμο θαλάσσιο πτηνό(Η αλκυόνη είναι θαλάσσιο αποδημητικό πτηνό, το κοινώς λεγόμενο ψαροπούλι ή θαλασσοπούλι ή και ακόμα μπιρμπίλι της θάλασσας).

Η εκδοχή του μύθου που προσφέρει ο Οβίδιος διαφέρει από την αρχαία ελληνική παράδοση, καθώς η μεταμόρφωση της Αλκυόνης και του Κύηκα από τους θεούς δεν προκαλείται από οργή, αλλά από οίκτο. Σύμφωνα με τον ρωμαίο ποιητή, ο Κύηκας έφυγε από την Τραχίδα με πλοίο προκειμένου να επισκεφθεί το μαντείο του Απόλλωνα στην Κλάρο- χάνει όμως την ζωή του σε τρικυμία.

Η Γιούνο- η ρωμαϊκή θεότητα αντίστοιχη με την Ήρα- απαντάει σε προσευχές της Αλκυόνης και στέλνει τον Μορφέα (Στην ελληνορωμαϊκή μυθολογία, με το όνομα Μορφέας (στα αρχαία Μορφεύς, δηλαδή αυτός που δίνει μορφή, σχήμα) είναι γνωστός ένας από τους χίλιους γιους του Ύπνου, ή ένας από τους αδελφούς του, ώστε η Νυξ ήταν είτε μητέρα, είτε γιαγιά του Μορφέως κατα τον Ησίοδο. Άλλη εκδοχή παρουσιάζει ως μητέρα του, την Πασιθέα. Ο Μορφέας ήταν επιφορτισμένος με την «αποστολή» να παίρνει διάφορες ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων. Στο έργο του τον υποβοηθούσαν υπηρέτες που ονομάζονταν Όνειροι, όπως ο Φοβήτορας και ο Φάντασος. Γενικότερα, ο Μορφέας θεωρήθηκε ως ο θεός των ονείρων, ιδίως στη ρωμαϊκή και στη μεταγενέστερη δυτική παράδοση. Ο Οβίδιος αναφέρει ότι ο Μορφέας επικεντρωνόταν στις ανθρώπινες μορφές των ονείρων, ενώ ο Φοβήτορας στις ζωικές μορφές και ο Φάντασος στα άψυχα αντικείμενα. Εξάλλου αναφέρεται ότι ο Μορφέας, ως επικεφαλής, είχε ιδιαίτερη ευθύνη για τα όνειρα των βασιλιάδων και των ηρώων. Ο Μορφεύς παριστάνεται με φτερούγες, που ήταν τόσο δυνατές και ανθεκτικές ώστε μπορούσαν να τον μεταφέρουν στα πέρατα της Γης), με την μορφή του νεκρού της συζύγου, ως αγγελιαφόρο. Μαθαίνοντας την κατάληξη του Κύηκα και αντικρίζοντας το πτώμα του στην θάλασσα την επόμενη ημέρα, η Αλκυόνη από την απελπισία της ρίχτηκε στην θάλασσα.

Το τραγικό αυτό τέλος συγκινεί τους θεούς, οι οποίοι μεταμορφώνουν το ζευγάρι σε αλκυόνες.

Στις εκδοχές του Οβιδίου και του Ύγινου δεν γίνεται αναφορά στην ύβριν της Αλκυόνης και του συζύγου της και η μεταμόρφωσή τους αποδίδεται στην αυτοκτονία της Αλκυόνης μετά την απώλεια του Κύηκα. Επιπρόσθετα, και οι δύο συγγραφείς καθιστούν τον θεό Αίολο ως πατέρα της Αλκυόνης αντί του Αιόλου της Θεσσαλίας.

Αλκυονίδες μέρες

Οι αλκυονίδες μέρες είναι εκείνες οι μέρες του χειμώνα κατά τις οποίες επικρατεί καλός καιρός με έντονη ηλιοφάνεια, χωρίς σύννεφα και ανέμους και κάποιες φορές με υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες.

Η εμφάνιση των αλκυονίδων ημερών σήμερα αναφέρεται στο διάστημα 15 Δεκεμβρίου με 15 Φεβρουαρίου, διάστημα το οποίο περιέχει τη μυθολογική σύνδεση και των 14 ημερών γύρω από το ηλιοστάσιο το Δεκέμβριο, και το μύθο των Πλειάδων και την περίοδο επώασης των αβγών των αλκυόνων τον Ιανουάριο. Όσο για τον ορισμό του φαινομένου από μετεωρολογικής πλευράς, εμφανίζονται στατιστικά κατά το παραπάνω διάστημα και ιδιαίτερα το δεύτερο μισό του Ιανουαρίου, άλλοτε λίγες και άλλοτε περισσότερες, και χαρακτηρίζονται από σχετική άπνοια, ηλιοφάνεια με έως 15 ή και 20 βαθμούς και μικρή νεφοκάλυψη. Η εξήγηση του φαινομένου είναι επειδή παρατηρείται η ίδια βαρομετρική πίεση λόγω της εξισορρόπησης των βαρομετρικών πιέσεων μεταξύ της Βόρειας Ευρώπης και της περιοχής της Ελλάδας και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που έχει ως αποτέλεσμα μια αντί-κυκλωνική κατάσταση με άπνοια και καλοκαιρία, ενώ μπορεί να ειδωθεί ως φυσιολογικό φαινόμενο απλά λόγω της θέσης της Ελλάδας στα νοτιοανατολικά, που έχει ως αποτέλεσμα σε κάποιες μέρες του χειμώνα να παρατηρείται ηλιοφάνεια και καλοκαιρία. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι αλκυονίδες μέρες ήταν ένα σταθερό μετεωρολογικό φαινόμενο κατά τον 5ο και 4ο αιώνα προ Χριστού, κατά το διάστημα 15 Ιανουαρίου με 15 Φεβρουαρίου.

Ο Οβίδιος και ο Υγίνος αναφέρουν την μεταμόρφωση ως την προέλευση για την ετυμολογία των αλκυονίδων ημερών, τις μέρες μέσα στο χειμώνα κατά τις οποίες υπάρχει καλοκαιρία χωρίς ανέμους. Η φράση εμφανίζεται ήδη στους Όρνιθες του Αριστοφάνη, με την σημασία μιας ανέμελης και ήρεμης περιόδου. Αναφορά επίσης γίνεται και από το Λουκιανό, στο διάλογό του Αλκυών ή περί μεταμορφώσεως, όπου αναφέρει ότι οι άνεμοι κοπάζουν και η θάλασσα είναι σαν καθρέπτης, και στον Αιλιανό στο έργο του Περί ζώων ιδιότητος.

Μία άλλη εκδοχή θέλει τις Αλκυονίδες κόρες του Γίγαντα Αλκυονέα, επτά στον αριθμό, οι οποίες μετά το φόνο του πατέρα τους σκοτώθηκαν πηδώντας στη θάλασσα, και μεταμορφώθηκαν στη συνέχεια από την Αμφιτρίτη (Η Αμφιτρίτη ήταν κατά την ελληνική μυθολογία η θεά της θάλασσας, σύζυγος του θεού Ποσειδώνα) στα πουλιά αλκυόνες. Υπάρχει και άλλη εκδοχή, κατά την οποία η Αλκυόνη και οι έξι αδελφές τις μεταμορφώθηκαν στον αστερισμό των Πλειάδων. Οι Πλειάδες μεσουρανούν τον Ιανουάριο, όταν και γεννάει η αλκυόνα. Την αναφορά την κάνει ο Αριστοτέλης στο έργο του Περί ζώων ιστοριών, όπου αναφέρει ότι ο αλκυόνη γεννά επτά μέρες τα αβγά και επτά τα μεγαλώνει, κατά τις οποίες μέρες ο Δίας παραχώρησε τις αλκυονίδες μέρες, αναφέροντας ότι δεν συμβαίνουν παντού αλκυονίδες μέρες, αλλά στην περιοχή της Σικελίας πάντα. Ο αριθμός των Πλειάδων, επτά, ή εννιά μαζί με τους γονείς τους ή και 14 ορατές με γυμνό μάτι, ταυτίζεται με τον αριθμό των αλκυονίδων ημερών, επτά, ή 14 όπως ήταν αρχικά, επτά πριν το χειμερινό ηλιοστάσιο και επτά μετά από αυτό. Γι’ αυτό και τα διαφορετικά πρόσωπα της Αλκυόνης κόρης του Αίολου και της Αλκυόνης κόρης του Αλκυονέα μπορεί να σχετίζονται, και τουλάχιστον η μυθολογία τους αλληλοσυνδέεται.