Σαν σήμερα, 7 Φεβρουαρίου
Γιορτάζουν
Παρθένιος
Παρθενία
Επέτειοι και Λοιπές Εορτές
Παγκόσμια Ημέρα Μεγαλόφωνης Ανάγνωσης
Η Γρενάδα γιορτάζει την επέτειο της ανεξαρτησίας της από τη Μεγάλη Βρετανία (1974).
Χριστιανικό Εορτολόγιο
Ορθόδοξη Εκκλησία
Οσίου Παρθενίου επισκόπου Λαμψάκων.
Αγίων χιλίων Μαρτύρων.
Αγίου μάρτυρος Αγαθαγγέλου.
Αγίων εξ Μαρτύρων των εκ Φρυγίας.
Αγίου μάρτυρος Θεοπέμπτου.
Αγίου μάρτυρος Αυδάττου.
Οσίου Πέτρου του εν Μονοβάτοις.
Οσίου Λουκά, του εν τω Στειρίω της Ελλάδος.
Αγίου Απρίωνος, επισκόπου Κυπρου.
Οσίου Σαραπίωνος.
Αγίου νεομάρτυρος Γεωργίου, του εκ Κρήτης.
Καθολική Εκκλησία
Οσίας Ευγενίας.
Πάπα Πίου του 9ου.
Αγίου Χρυσόλιου.
Είπαν…
“Όποιος κακολογεί φίλο του που δεν είναι παρών ή δεν τον υπερασπίζεται όταν άλλοι τον κακολογούν ή επιδιώκει το ανόητο γέλιο των παρόντων κι έτσι ν' αποκτήσει φήμη ευφυολόγου ή δεν κρατάει το μυστικό που του εμπιστεύτηκε ο φίλος του, είναι φαύλος.”
Κουίντος Οράτιος Φλάκος, γνωστότερος ως Οράτιος, ρωμαίος λυρικός ποιητής. («Ωδές»)
Σαν σήμερα, 7 Φεβρουαρίου
Τι έγινε σαν σήμερα, 7 Φεβρουαρίου, στην Ελλάδα και τον Κόσμο
780 Πέθανε ο Νικήτας Α΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1102 Γεννήθηκε η Αυτοκράτειρα Ματθίλδη, πριγκίπισσα της Αγγλίας και σύζυγος του αυτοκράτορα Ερρίκου Ε’ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
1478 Γεννιέται ο Τόμας Μορ Άγγλος λόρδος, δικηγόρος και συγγραφέας, δημιουργός του όρου «Ουτοπία», που πρωτακούστηκε ως τίτλος ενός βιβλίου του. Νομικός, συγγραφέας και πολιτικός, δημιουργός του όρου «ουτοπία». Γιος του δικαστή σερ Τζον Μορ, ο Τόμας Μορ (Thomas More) γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1478 στο Λονδίνο. Μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο, προσέφερε για ένα διάστημα τις υπηρεσίες του στον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι, Τζον Μόρτον. Ακολούθως, σπούδασε Λατινικά και Λογική στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Παράλληλα με τις σπουδές του, μελετούσε λατινική κι ελληνική γραμματεία, ενώ κατά το διάστημα αυτό έγραψε και τις πρώτες του κωμωδίες. Το 1494 επέστρεψε στο Λονδίνο και διδάχτηκε τη νομική επιστήμη από τον πατέρα του. Τον δυσαρέστησε, όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τη δικηγορία για να γίνει μοναχός. Έζησε σε καρθουσιανό μοναστήρι για τέσσερα χρόνια και κατόπιν εντάχθηκε στο τάγμα των Φραγκισκανών. Υπερίσχυσε, όμως, η αίσθηση του καθήκοντος να υπηρετήσει τη χώρα του από τη θέση του πολιτικού. Έτσι, επέστρεψε στον πολιτισμό, αν και σε όλη τη ζωή του διατήρησε κάποιες μοναστικές συνήθειες, όπως η αυτοτιμωρία. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1504 και μία από τις πρώτες ενέργειές του ήταν να προωθήσει τη μείωση των βασιλικών προνομίων. Ως εκδίκηση, ο βασιλιάς Ερρίκος ο 7ος φυλάκισε τον πατέρα του και τον άφησε ελεύθερο μόνο όταν ο Τόμας Μορ πλήρωσε ένα υψηλό πρόστιμο και αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή. Επέστρεψε στην ενεργό δράση, μετά το θάνατο του βασιλιά, το 1509. Το 1510 ανέλαβε βοηθός του έπαρχου του Λονδίνου και χαρακτηρίστηκε ως έντιμος, αμερόληπτος και προστάτης των φτωχών. Το 1517 έγινε μέλος του ανακτοβουλίου και το 1521 χρίστηκε ιππότης. Ως γραμματέας και σύμβουλος του βασιλιά Ερρίκου του 8ου, η επιρροή του στην κυβέρνηση ενισχύθηκε. Το 1523 έγινε πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων και το 1525 καγκελάριος του Δουκάτου του Λάνκαστερ, μία θέση που συνεπαγόταν τον διοικητικό και δικαστικό έλεγχο ενός μεγάλου μέρους της βόρειας Αγγλίας. Παράλληλα με την πολιτική καριέρα του, ο Μορ ασχολήθηκε και με τη συγγραφή, και μάλιστα υπήρξε πολυγραφότατος. Η «Ουτοπία» (1515) είναι το πιο γνωστό από τα έργα του κι ένα από τα πλέον συζητημένα κείμενα μέχρι σήμερα, καθώς ανοίγει μονοπάτια σκέψης διαχρονικά, που συνδέουν το παρελθόν με το μέλλον και επιχειρούν να αγγίξουν τα προβλήματα των εκάστοτε κοινωνιών. Ο τίτλος του είναι ένα λογοπαίγνιο με ελληνικές ρίζες (ου-τόπος, ένας τόπος που δεν υπάρχει). Στο βιβλίο του αυτό, ο Μορ αντιπαραβάλει την εριστική κοινωνική ζωή των χριστιανο-ευρωπαϊκών κρατών με την τέλεια δομημένη κοινωνία ενός φανταστικού μη χριστιανικού νησιού. Περιγράφει μια κοινωνία που υφίσταται με γνώμονα την αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων και την απάλειψη της εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο. Εκεί, ατομική ιδιοκτησία δεν υπάρχει, μιας και αυτή είναι η ρίζα όλων των κακών. Πολλοί μελετητές έχουν επισημάνει ότι το ιδανικό κομουνιστικό κράτος που οραματίστηκε αργότερα ο Καρλ Μαρξ μοιάζει πάρα πολύ με την Ουτοπία του Τόμας Μορ. Παρότι ο Μορ υπήρξε υποδειγματικός στην εκτέλεση των καθηκόντων του, η πτώση ήλθε σύντομα. Το 1532 παραιτήθηκε του αξιώματός του, επικαλούμενος λόγους υγείας. Ωστόσο, ο πραγματικός λόγος ήταν πιθανότατα η διαφωνία του με τη στάση του Ερρίκου έναντι της Εκκλησίας. Τον Ιούνιο του 1533 αρνήθηκε να παραβρεθεί στη στέψη της Άννας Μπολέιν, γεγονός που εξόργισε τον βασιλιά. Την επόμενη χρονιά κατηγορήθηκε ως συνεργός της Ελίζαμπεθ Μπάρτον, μιας καλόγριας που αντιτάχθηκε στο «διαζύγιο» του Ερρίκου με τη Ρώμη. Είχε, όμως, τη στήριξη της Βουλής των Λόρδων και αθωώθηκε. Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου κλήθηκε να παρουσιαστεί ενώπιον μιας επιτροπής και να ορκιστεί πίστη και υποταγή στο βασιλικό ζεύγος. Παρότι αναγνώρισε την Μπολέιν ως βασίλισσα, αρνήθηκε να πάρει τον όρκο, καθώς διαφωνούσε με την αποκήρυξη του Πάπα και την ανακήρυξη του Ερρίκου ως επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας. Πέντε ημέρες αργότερα φυλακίστηκε και την 1η Ιουλίου του 1535 οδηγήθηκε σε δίκη. Κρίθηκε ένοχος για εσχάτη προδοσία και αποκεφαλίστηκε στις 6 Ιουλίου. Τα τελευταία λόγια του ήταν: «Καλός υπηρέτης του βασιλιά, πρωτίστως όμως του Θεού». Το 1886 οσιοποιήθηκε από την Καθολική Εκκλησία και το 1935 ανακηρύχθηκε Άγιος από τον Πάπα Πίο ΧΙ.
1497 Οπαδοί του Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα καίνε στη Φλωρεντία έργα τέχνης και βιβλία, επειδή οδηγούν στην αμαρτία. Θα μείνει στην ιστορία ως η «Πυρά της ματαιοδοξίας» («Falò delle vanità»). Στις 7 Φλεβάρη 1497 οπαδοί του Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα μάζεψαν σε μια πλατεία της Φλωρεντίας χιλιάδες βιβλία αρχαίων συγγραφέων καθώς και μουσικά όργανα, πίνακες, γλυπτά και άλλα αντικείμενα και έργα τέχνης, κυρίως αυτά που είχαν θέματα από την ελληνική θρησκεία, που ο Σαβοναρόλα τα ονόμαζε «ματαιότητες» (πολλά απ’ αυτά τα κατάσχεσαν παράνομα από τους ιδιοκτήτες τους) και τα έκαψαν στην αποκαλούμενη “Πυρά της ματαιοδοξίας” επειδή οδηγούν στην αμαρτία. Θα μείνει στην ιστορία ως η «Πυρά της ματαιοδοξίας» («Falò delle vanità»). Τι προηγήθηκε. O Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα γεννήθηκε στη Φεράρα το 1452, από οικογένεια ευγενών με αυστηρές θρησκευτικές αντιλήψεις. Σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία, ζωγραφική και μουσική, οι σπουδές του όμως στη θεολογία ήταν μάλλον αυτές που καθόρισαν την προσωπικότητά του και τη ζωή του. Σαν ιεροκύρηκας – με μεγάλο ταλέντο στη ρητορική- άρχισε τα φλογερά του κηρύγματα εντός και εκτός Φλωρεντίας. Ο Δομινικανός μοναχός ήταν θρησκευτικός ηγέτης της Φλωρεντίας και πολέμιος των καλών τεχνών και γενικά κάθε πνευματικού έργου που θύμιζε την «ειδωλολατρική» όπως την χαρακτήριζε κατεύθυνση της τέχνης και δεν είχε χριστιανικό θρησκευτικό περιεχόμενο. Για τον Σαβοναρόλα η τέχνη υπηρετούσε την ματαιοδοξία των ανθρώπων. Τα μυθολογικά θέματα, η απεικόνιση των γυμνών σωμάτων ακόμα και ο τρόπος απεικόνισης της Παναγίας ‑ως “πόρνη” όπως πίστευε-προσέδιδε στα έργα τέχνης ειδωλολατρικό χαρακτήρα και γι’ αυτό το λόγο έπρεπε να καταστραφούν. Οι ιεροκήρυκές του στις δημόσιες συγκεντρώσεις καταφέρονταν κατά της Αναγέννησης και κάθε παράστασης νυμφών και θεών των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων. Όλα αυτά ήταν πολύ “παγανιστικά” γι’ αυτούς. Η μεγάλη όμως επίδραση που άσκησε στο λαό της πόλης, ήταν όταν τα κηρύγματά του μπερδεύτηκαν με τις προφητείες του και μάλιστα όταν αυτές άρχισαν να βγαίνουν αληθινές : ο θάνατος του Λαυρέντιου των Μεδίκων, ο θάνατος του πάπα Ιννοκέντιου Η΄ και κυρίως η κατάληψη της πόλης από του Γάλλους. Στόχος των κηρυγμάτων του ήταν η διαφθορά της εξουσίας των Μεδίκων, η διαφθορά και η ακολασία της εκκλησίας και κυρίως του πάπα Αλέξανδρου Βοργία. Στόχος του ήταν επίσης οι καλλιτέχνες και τα έργα τους. Όταν το 1494 ο Κάρολος Η’ βρίσκεται προ των πυλών της Φλωρεντίας, οι κάτοικοι διώχνουν κακήν κακώς τον Πέτρο των Μεδίκων και ο Σαβοναρόλα αναλαμβάνει το ρόλο του διαπραγματευτή της παράδοσης της πόλης αλλά κυρίως το ρόλο του αναμορφωτή της. Αυτή είναι η δική του ώρα για να μετατρέψει την πόλη της ματαιοδοξίας και της διαφθοράς σε μια χριστιανική πόλη με πολίτευμα δημοκρατικό – θεοκρατικό. Δεν έλειψαν όμως και οι ακρότητες: όταν η πόλη καταλήφθηκε από τους Γάλλους, έστειλε 1.000 εφήβους ντυμένους στα λευκά, να τριγυρίζουν στην πόλη δέρνοντας τις πόρνες, τις “ακάλυπτες” γυναίκες και όσους ήταν ντυμένοι με πολυτέλεια. Το αποκορύφωμα ήταν το 1497 (7 Φλεβάρη), όταν οργάνωσε την “πυρά της ματαιοδοξίας” : στο κέντρο της πλατείας της πόλης οι οπαδοί του συγκέντρωσαν και έκαψαν έργα τέχνης, βιβλία, μουσικά όργανα, αντικείμενα καλλωπισμού και γενικά ότι θεωρούσαν ότι εξυπηρετούσε την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Αν λάβουμε υπ’ όψιν, ότι λίγα χρόνια νωρίτερα, δηλ. το 1453, έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης και πολλοί Βυζαντινοί λόγιοι είχαν καταφύγει στη Δύση και κυρίως στην Ιταλία, παίρνοντας μαζί τους ελληνικά χειρόγραφα, δηλ. έργα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων που υπήρχαν σε ελάχιστα αντίτυπα και πολλά ήταν μοναδικά, καταλαβαίνουμε τι κακό έγινε. Ένα χρόνο μετά, το εξαγριωμένο πλήθος, ίδιο ή ελάχιστα διαφορετικό, συνέλαβε και έριξε στην πυρά τον ίδιο το Σαβοναρόλα… Να σημειώσουμε ακόμη ότι στο τέλος του 20ού αιώνα, Δομινικανοί μοναχοί ζήτησαν από τον Πάπα να ανακηρύξει τον Σαβοναρόλα άγιο!
1812 Γεννήθηκε ο Κάρολος Ντίκενς, άγγλος μυθιστοριογράφος, σφοδρός επικριτής των κοινωνικών ανισοτήτων που επικρατούσαν στη Βικτωριανή Αγγλία την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης.Σαν σήμερα το 1812 γεννήθηκε ο Κάρολος Ντίκενς, Αγγλος μυθιστοριογράφος, σφοδρός επικριτής των κοινωνικών ανισοτήτων που επικρατούσαν στη Βικτωριανή Αγγλία την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης. Εζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Λονδίνο. Ηταν γιος δημόσιου υπαλλήλου που τα χρέη του οδήγησαν στη φυλακή τον ίδιο και ανάγκασαν το μικρό Κάρολο ‑10 χρόνων- να διακόψει το σχολείο και να πιάσει δουλειά σε εργοστάσιο βερνικιών για να συντηρήσει τον εαυτό του. Μια απροσδόκητη κληρονομιά, απάλλαξε τον πατέρα του από τη φυλακή και τον ίδιο από το εργοστάσιο, οδηγώντας τον στη συνέχεια σε ένα δικηγορικό γραφείο και κατόπιν στη δημοσιογραφία, όπου εξελίχθηκε σε έναν από τους ικανότερους και ταχύτερους ανταποκριτές. Ίδρυσε την εφημερίδα Ντέιλι Νιούς και με το ψευδώνυμο Boz, έγραψε σειρά μυθιστορημάτων («Όλιβερ Τουίστ», «Χριστουγεννιάτικες ιστορίες») Πέθανε το 1870, αλλά τα βιβλία του διαβάζονται μέχρι σήμερα με την ίδια αγάπη σε όλο τον κόσμο. Στο σχολείο πήγε για δυόμισι με τρία χρόνια συνολικά. Ωστόσο, η ζωτικότητά του ήταν παροιμιώδης. Η ευφυία, το πρακτικό πνεύμα, ο ζήλος και η ανεξάντλητη ενεργητικότητα, δεν τον εγκατέλειψαν μέχρι το τέλος του. Από τα καλύτερα του έργα, ίσως και της παγκόσμιας λογοτεχνίας τα «Δύσκολα χρόνια». Σε αυτό ο Ντίκενς επικεντρώνει στο σύστημα αγωγής που από παράδοση εφαρμόζεται στην Αγγλία και επιδιώκει να φτιάξει ανθρώπους ψυχρούς, υπολογιστές, σκληρούς απέναντι στον πόνο, χωρίς ανθρωπιά. Είναι γραμμένο το 1854, εποχή που στην Αγγλία αρχίζει να αναπτύσσεται το εργατικό κίνημα. Μιλά με πολλή συμπάθεια για τους εργάτες, δείχνει όλο του το μίσος για τους εργατοκάπηλους, εκθέτει στα μάτια του κόσμου τους εκμεταλλευτές και τελειώνει δίνοντας τη νίκη στον κόσμο της δουλειάς και της καλοσύνης
1828 Ο Ιωάννης Καποδίστριας συγκροτεί τον πρώτο τακτικό ελληνικό στρατό
1828 Ο Ιωάννης Δομπόλης διορίστηκε από τον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, Ταμίας της Ελλάδας (Υπουργός Οικονομικών).Ελληνορώσος εθνικός ευεργέτης, που διέθεσε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο Ιωάννης Δομπόλης γεννήθηκε στη Νίζνα της Ρωσίας (νυν Ουκρανίας) το 1769. Ήταν γιος του δερματέμπορου Τριαντάφυλλου Δομπόλη, με καταγωγή από την Κρεστούνιτσα (νυν Δεσποτικό) Ιωαννίνων. Τις εγκύκλιες σπουδές του τις ολοκλήρωσε στη γενέτειρά του, μαθαίνοντας, παράλληλα, γαλλικά και ρωσικά. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με το εμπόριο και με τραπεζικές επιχειρήσεις στην Αγία Πετρούπολη, επεκτείνοντας την ήδη μεγάλη περιουσία που είχε αποκτήσει ο πατέρας του. Το 1809 γνώρισε τον Ιωάννη Καποδίστρια, ανώτερο διπλωματικό υπάλληλο της τσαρικής Ρωσίας, και συνδέθηκε μαζί του με στενή φιλία. Οι δυο άνδρες από κοινού έθεσαν ως στόχο την εκπαίδευση του υπόδουλου Γένους, απαραίτητη προϋπόθεση για την πνευματική αφύπνιση και την απόκτηση της εθνικής του ανεξαρτησίας. Από το 1818 ανέλαβε ταμίας της Φιλομούσου Εταιρείας, που είχε ιδρύσει στη Βιέννη ο Καποδίστριας το 1814, μαζί με τον μητροπολίτη Ιγνάτιο και τον Άνθιμο Γαζή, με σκοπό τη μεταλαμπάδευση του ευρωπαϊκού πολιτισμού στην Ελλάδα. Οι Αυστριακοί δεν είδαν με καλό μάτι τη δράση της, επειδή διέβλεπαν επαναστατικούς σκοπούς κάτω από τους επιφανειακούς της στόχους. Τον Ιανουάριο του 1828 ακολούθησε τον Καποδίστρια στην Ελλάδα και στις 7 Φεβρουαρίου διορίστηκε από τον Κυβερνήτη, Ταμίας της Ελλάδας (Υπουργός Οικονομικών). Τη θέση του αυτή τη διατήρησε αμισθί έως τις 18 Νοεμβρίου 1829, οπότε παραιτήθηκε για λόγους υγείας και επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη, όπου επανέλαβε τις εμπορικές του δραστηριότητες και τιμήθηκε με τίτλο ευγενείας από τον τσάρο. Στις 4 Φεβρουαρίου 1849 συνέταξε τη διαθήκη του, με την οποία άφηνε στο ελληνικό δημόσιο το ποσό των 261.428 ρουβλίων, με σκοπό να ιδρυθεί από το 1906 πανεπιστημιακό ίδρυμα στη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους (διακαής του πόθος η Κωνσταντινούπολη) με την ονομασία Καποδιστριακό. Ο Ιωάννης Δομπόλης πέθανε στις 28 Οκτωβρίου 1850 στην Αγία Πετρούπολη, σε ηλικία 81 ετών. Το 1911 η ρωσική κυβέρνηση παρέδωσε ένα μέρος του ποσού του κληροδοτήματος Δομπόλη στην ελληνική κυβέρνηση, που ανερχόταν στα 7.700.00 δραχμές και ήταν κατατεθειμένο στην Αυτοκρατορική Τράπεζα. Για να εκπληρωθεί ο όρος της διαθήκης του, ιδρύθηκε στην Αθήνα το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο ως ιδιαίτερο νομικό πρόσωπο με δική του περιουσία και στο οποίο εντάχθηκαν οι θεωρητικές σχολές του υπάρχοντος Εθνικού Πανεπιστημίου. Με τον Οργανισμό του 1922 ορίσθηκε ότι τα δύο πανεπιστημιακά Ιδρύματα συναποτελούν το σημερινό «Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών» (ΕΚΠΑ). Τα ποσά του κληροδοτήματος, που δεν παραδόθηκαν από τη ρωσική κυβέρνηση μέχρι το 1918, εξανεμίσθηκαν με τον πληθωρισμό του ρουβλίου, αμέσως μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση.
1863 Στρατιωτική στάση στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια της Μεσοβασιλείας, εξαιτίας της κυβερνητικής κρίσης (Φεβρουαριανά)
1867 Γεννήθηκε η Λόρα Ίνγκαλς - Ουάιλντερ. Αμερικανίδα συγγραφέας, δασκάλα και δημοσιογράφος. Είναι γνωστή για την αυτοβιογραφική σειρά παιδικών βιβλίων με πιο γνωστό «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι», που μεταφέρθηκε με επιτυχία στην μικρή οθόνη το 1974.
1869 Πραγματοποιείται η πρώτη γενική δοκιμή του ατμοκίνητου σιδηροδρόμου Αθηνών- Πειραιά.
1885 Γεννήθηκε ο Σίνκλερ Λιούις, Αμερικανός λογοτέχνης
1885 Πέθανε ο Γιατάρο Ιβαζάκι, ιάπωνας επιχειρηματίας, ιδρυτής της Mitsubishi.
1894 Πέθανε ο Αντόλφ Σαξ. Βέλγος μουσικός και κατασκευαστής μουσικών οργάνων. Πιο γνωστή εφεύρεσή του το σαξόφωνο, το πνευστό όργανο, που δοξάστηκε τον 20ο αιώνα μέσα από την τζα
1897 Υπογράφεται το διάταγμα της ίδρυσης του ΣΕΓΑΣ. Στις 27 Φεβρουαρίου θα δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
1898 Στη Γαλλία, οδηγείται σε δίκη ως λιβελογράφος ο συγγραφέας Εμίλ Ζολά, για το “Κατηγορώ”, το άρθρο με το οποίο κατηγορούσε το γαλλικό στρατό για την υπόθεση Ντρέιφους
1900 Οι Αλβανοί ζητούν την αυτονομία τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κατά το υπόδειγμα της Κρήτης
1900 Ιδρύεται το βρετανικό Εργατικό Κόμμα, με πρώτο γραμματέα τον Ράμσεϊ ΜακΝτόναλντ.
1904 Μεγάλη πυρκαγιά ξεσπάει στο επιχειρηματικό κέντρο της Βαλτιμόρης. Η φωτιά, που έμεινε γνωστή στην ιστορία και ως η μεγάλη πυρκαγιά της Βαλτιμόρης, η μεγαλύτερη μετά το 1871 στο Σικάγο, καταστρέφει ογδόντα οικοδομικά τετράγωνα, περίπου 2.600 κτήρια και κατασβήνεται τριάντα ώρες αργότερα.
1905 Στην Αργεντινή καταστέλλεται εξέγερση από τις κυβερνητικές δυνάμεις.
1906 Γεννήθηκε ο Όσιος Πορφύριος. Νεοφανής άγιος της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, γνωστότερος στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ως Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης. Ο κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας. Παιδί φτωχής οικογένειας, βοηθούσε από μικρός τους γονείς του στις αγροτικές εργασίες και εξ αυτού του λόγου πήγε μόνο στην Α’ Δημοτικού. Από μικρός όμως διάβαζε βίους Αγίων και ιδιαίτερα του Ιωάννη του Καλυβίτη. Πριν από την εφηβεία του εργάστηκε ως βοηθός σε παντοπωλεία της Χαλκίδας και του Πειραιά. Προσπάθησε να μεταβεί στο Άγιο Όρος, την πρώτη φορά ανεπιτυχώς, τη δεύτερη με επιτυχία, ενώ ακόμη ήταν 12 ετών! Ο Γέροντας Παντελεήμων, παρουσιάζοντάς τον ως εγγονό του, τον κράτησε κοντά του από το 1918 έως το 1925, στη Σκήτη στα Καυσοκαλύβια, που βρίσκεται τρεις ώρες από τη μονή της Μεγίστης Λαύρας. Εκεί έμαθε τα της μοναχικής ζωής, να διαβάζει το Ψαλτήρι, την Καινή Διαθήκη και τις Ακολουθίες. Επιδιδόταν σε προσευχή και νηστεία, έδειχνε υπακοή και ταπείνωση, έχοντας πάντοτε ως πρότυπό του τον Άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη. Στα 14 του φόρεσε το ράσο και σε 2-3 χρόνια εκάρη μοναχός με το όνομα Νικήτας, από δε τον Ρώσο ασκητή Δημά έλαβε το χάρισμα της ευχής και το διορατικό. Ένα κρυολόγημα που εξελίχθηκε σε υγρή πλευρίτιδα, ανάγκασε τον Γέροντά του να τον στείλει πίσω στην Εύβοια, για να θεραπευτεί. Αργότερα επέστρεψε στο Άγιο Όρος, όχι τελείως θεραπευμένος, οπότε τον ανάγκασαν να γυρίσει στη Μονή Αγίου Χαραλάμπη στην Εύβοια. Εκεί ο αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος Γ’ τον χειροτόνησε διάκονο και ιερέα (1926), του έδωσε το όνομά του και του ανέθεσε και το έργο του πνευματικού εξομολόγου. Το 1940 πήγε στην Αθήνα, επιθυμώντας διακαώς να διακονήσει ως κληρικός σε κάποιο Ίδρυμα. Ανέλαβε εφημέριος στο παρεκκλήσι του Αγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής Αθηνών, κοντά στην πλατεία Ομονοίας, όπου επί 33 χρόνια (1940-1973) έδωσε κυριολεκτικά τον εαυτό του στη δύσκολη ιερατική διακονία του, με συνεχείς Θείες Λειτουργίες και Ακολουθίες για το προσωπικό και τους ασθενείς, με τη στήριξη που πρόσφερε σε όλους, με την εξομολόγηση και με την επίσκεψη των αρρώστων στο κρεβάτι του πόνου. Παράλληλα, μελετούσε και ιατρικά βιβλία, κατατοπιζόταν, ρωτούσε γιατρούς και νοσηλευτές, για να μπορεί να παρηγορεί τους ασθενείς. Ποικίλα περιστατικά στη διάρκεια της πολύχρονης διακονίας του στην Πολυκλινική μαρτυρούν όχι μόνο το χάρισμα της διορατικότητας, αλλά και την πνευματική του εμπειρία και σοφία, χάρη στις οποίες πολλές ψυχές έφερε στο δρόμο του Χριστού. Μετά τη συνταξιοδότησή του κι αφού για ένα διάστημα έζησε με την αδελφή του και μια αφοσιωμένη ανιψιά τους σ’ ένα σπιτάκι στα Τουρκοβούνια και στο Μετόχι της Μονής Πεντέλης, στα Καλλίσια, παράλληλα με την προσφορά των ιερατικών του υπηρεσιών στην Πολυκλινική Αθηνών, βρήκε μια κατάλληλη τοποθεσία στο Μήλεσι Αττικής, όπου με τη βοήθεια αναρίθμητων πιστών, που προσέρχονταν σ’ αυτόν για ψυχική ανάπαυση και για να ζητήσουν τη μεσιτεία του προς αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών ή προβλημάτων τους, ξεκίνησε το 1979 την ανέγερση του ιερού Ησυχαστηρίου Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στο οποίο έκτοτε προσέρχονται πολλοί προσκυνητές. Αισθανόμενος ότι πλησιάζει το επίγειο τέλος του, ο ιερομόναχος Πορφύριος αποσύρθηκε στο Άγιο Όρος, όπου στις 2 Δεκεμβρίου 1991, σε ηλικία 85 ετών, απεδήμησεν εις Κύριον. Στις 27 Απριλίου 2013, ο Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ανακηρύχθηκε όσιος, με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
1922 Η Μαντάμ Κιουρί εκλέγεται μέλος της Γαλλικής Ιατρικής Ακαδημίας για τις πολυάριθμες ανακαλύψεις της και ειδικότερα για την ανακάλυψη του ραδίου. Στις 12 Σεπτεμβρίου 1897 γεννιέται η Ιρέν Ζολιό Κιουρί. Γαλλίδα φυσικός και προοδευτικός παράγοντας της δημόσιας ζωής. Κόρη του Πέτρου και της Μαρίας Κιουρί. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της, εργάστηκε στο εργαστήριο των γονιών της. Μετά το θάνατο της μητέρας της, το 1934, η Ιρέν ανέλαβε την έδρα της στο πανεπιστήμιο του Παρισιού. Στη διάρκεια της φασιστικής κατοχής, συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά των φασιστών εισβολέων. Μια από τις κύριες επιστημονικές εργασίες είναι η ανακάλυψη της τεχνητής ραδιενέργειας και η ανακάλυψη και διερεύνηση των διεργασιών της εξαΰλωσης και δημιουργίας ζευγών. Το 1939 μαζί με τον Γιουγκοσλάβο φυσικό Σάβιτς ανακοινώνει ότι ένα από τα προϊόντα που προκύπτουν από το βομβαρδισμό του ουρανίου με ουδετερόνια είναι το λανθάνιο. Αυτή η εργασία συνέβαλε αποφασιστικά στην ανακάλυψη της πυρηνικής διάσπασης. Το 1950, με απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης, αποκλείστηκε (όπως και ο σύζυγός της Φρεντερίκ) από την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, εξαιτίας της ενεργού συμμετοχής της στο Παγκόσμιο Κίνημα Ειρήνης.
1927 Γεννήθηκε η Η Ζιλιέτ Γκρεκό (Juliette Gréco) ήταν γαλλίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια, η αποκληθείσα «Μούσα των Υπαρξιστών». Έγινε διάσημη ερμηνεύοντας τραγούδια του Λεό Φερέ, του Ζακ Πρεβέρ και του Σερζ Γκενσμπούρ. Η Ζιλιέτ Γκρεκό γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1927 στο Μονπελιέ. Ο πατέρας της, με ελληνικές ρίζες, ήταν αστυνομικός από την Κορσική, η μητέρα της από το Μπορντό. Μετά το διαζύγιο των γονιών της μεγάλωσε με τη μητέρα και τους παππούδες της, αρχικά στο Μπορντό και κατόπιν στο Παρίσι. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, η 16χρονη τότε Ζιλιέτ συνελήφθη από την Γκεστάπο και βασανίστηκε. Η μητέρα και η μεγαλύτερη αδελφή της, που συμμετείχαν στη γαλλική αντίσταση, εκτοπίστηκαν στο Ράβεσνμπρουκ αλλά η Ζιλιέτ, λόγω του νεαρού της ηλικίας της, αφέθηκε ελεύθερη. Η οικογένειά της επανενώθηκε το 1945. Με την προτροπή της φιλολόγου της στο σχολείο Ελέν Ντικ, παρακολούθησε μαθήματα θεάτρου και στη συνέχεια κέρδισε κάποιους ρόλους κι εργάστηκε στο ραδιόφωνο. Παράλληλα, γνωρίστηκε με τη διανόηση της εποχής, έγινε φίλη του Ζαν Πολ Σαρτρ, της Σιμόν ντε Μποβουάρ, του Μπορίς Βιάν, της Αν Μαρί Καζαλίς, της Μαργκερίτ Ντιράς και σύντροφος του Μάιλς Ντέιβις. Τα βράδια σύχναζε στο θρυλικό καμπαρέ «Le Tabou», όπου αργότερα έδωσε αξέχαστες συναυλίες που εδραίωσαν τη φήμη του. Έζησε μία έκρηξη νεότητας στο απελευθερωμένο Παρίσι, όπου γεννήθηκε ο υπαρξισμός, ανάμεσα στους τοίχους των κλαμπ. Χωρίς να έχει πετύχει κάτι σημαντικό στην καριέρα της μέχρι τότε, διαπίστωσε ότι έχει γίνει η μούσα του Σεν-Ζερμέν-ντε-Πρε και αποφάσισε ότι πρέπει να δικαιολογήσει αυτόν τον τίτλο και να αφοσιωθεί στο τραγούδι. Ο Ρεϊμόν Κενό και ο Σαρτρ υπέγραψαν τις πρώτες επιτυχίες της, τα τραγούδια «Si tu t’ imagines» («Αν φαντάζεσαι») και «La Rue des Blancs-Manteaux» («Ο δρόμος των λευκών παλτών»). Διεύρυνε το ρεπερτόριό της, με τραγούδια των Λεό Φερέ («Jolie Mom»/«Όμορφη Μαμά»), Ζακ Πρεβέρ, Μπορίς Βιάν και Σαρλ Αζναβούρ. Το 1954 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο «Ολιμπιά». Μετά τον γάμο-αστραπή με τον ηθοποιό Φιλίπ Λεμέρ, με τον οποίο απέκτησε τη μοναχοκόρη της, ερμήνευσε τη δεκαετία του 1960 τραγούδια των μεγαλύτερων στιχουργών και συνθετών της εποχής, του Σερζ Γκενσμπούρ, του Ζακ Μπρελ και του Ζορζ Μπρασένς, της Γκαμπί Βερλόρ («Marions-les» / «Ας τους παντρέψουμε», «Déshabillez-moi» / «Γδύστε με») και Ζεράρ Ζουανέ («Je suis bien» / «Είμαι καλά»). «Γνώρισα τους πιο καταπληκτικούς ανθρώπους που υπήρχαν», έλεγε η ίδια. Η Γκρεκό ήταν το πρότυπο της μοντέρνας γυναίκας: «Ήμουν πολύ προχωρημένη στην εποχή μου, άλλωστε ήμουν το αντικείμενο του απόλυτου σκανδάλου. Δεν το επιδίωξα ποτέ, έτσι είμαι, δεν μπορώ να κάνω κάτι», έλεγε. Παράλληλα, είχε και μία αξιοπρόσεκτη καριέρα ως ηθοποιός του κινηματογράφου, με ταινίες όπως «Ορφέας και Ευρυδίκη» («Orphee», 1950) του Χαν Κοκτό, «Έλενα» («Εlena et les hommes», 1956) του Ζαν Ρενουάρ, «Ο ήλιος ανατέλλει ξανά» («The Sun Also Rises», 1957), «Οι ρίζες του ουρανού» («Les Racines du Ciel»,1958) του Τζoν Χιούστον και «Καλημέρα θλίψη» («Bonjour Tristesse», 1958) που βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Φρανσουάζ Σαγκάν, σε σκηνοθεσία του Ότο Πρέμινγκερ. Το 1965 θριάμβευσε στην τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας στη μίνι σειρά «Μπελφεγκόρ ή το Φάντασμα του Λούβρου» (« Belphegor: Le Fantome du Louvre»), που μεταφέρθηκε το 2001 στον κινηματογράφο. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, η Ζιλιέτ Γκρεκό συνέχιζε τις επιτυχημένες περιοδείες της στο εξωτερικό, διατηρώντας πάντα τις ίδιες πεποιθήσεις και την ίδια πολιτική ιδεολογία, ταγμένη στη γαλλική Αριστερά. Το 1966 παντρεύτηκε τον ηθοποιό Μισέλ Πικολί, από τον οποίο θα πάρει διαζύγιο έντεκα χρόνια αργότερα και το 1988 τον πιανίστα Ζεράρ Ζουανέ, στενό φίλο του Ζακ Μπρελ, ο οποίος τη συνόδευε και στη σκηνή. Την άνοιξη του 2015 ξεκίνησε από την Αθήνα τη μεγάλη αποχαιρετιστήρια παγκόσμια περιοδεία της. Ήταν 88 ετών και γνώρισε την αποθέωση. Τον επόμενο χρόνο η μοίρα τη χτύπησε σκληρά. Υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο κι έχασε από καρκίνο τη μοναχοκόρη της, Λοράνς-Μαρί. Η Ζιλιέτ Γκρεκό πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 2020 στο χωριό Ραματουέλ της νοτιοανατολικής Γαλλίας , σε ηλικία 93 ετών.
1929 Γεννήθηκε 0 Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι, Χιλιανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και συνθέτης
1929 Η αστυνομία ανοίγει πυρ κατά των απεργών μεταλλωρύχων του Λαυρίου, που βρίσκονται στην 7η μέρα των κινητοποιήσεών τους, σκοτώνοντας τον εργάτη Γιώργο Συρίγο και τραυματίζοντας άλλους 33. Η απεργία θα διαρκέσει 47 ολόκληρες μέρες και θα λήξει με νίκη των απεργών που πέτυχαν την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους: επαναπρόσληψη όλων των απολυθέντων, αναγνώριση του σωματείου τους, ίδρυση ταμείου συντάξεων και αύξηση ημερομισθίων κατά 10%.
1934 Γεννήθηκε ο Έντι Φενέκ Ανταμί, Μαλτέζος πολιτικός
1934 Γεννήθηκε ο Ανέστης Βλάχος. Έλληνας ηθοποιός, που έγινε γνωστός μέσα από τον κινηματογράφο τη δεκαετία του ’60. Έπαιξε σε περίπου 200 ταινίες και τυποποιήθηκε σε ρόλους «νταή» και «κακού».
1940 Γεννήθηκε ο Τοσιχίντε Μασκάουα, Ιάπωνας φυσικός (βραβείο Νόμπελ 2008)
1942 Πέθανε ο Ντοράντο Πιέτρι, ιταλός μαραθωνοδρόμος. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 τερμάτισε πρώτος σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, υποβασταζόμενος από κάποιους κριτές. Για το λόγο αυτό ακυρώθηκε από την ελλανόδικο επιτροπή.
1946 Τα κόμματα που συγκροτούν το ΕΑΜ αποφασίζουν να απόσχουν από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου
1947 Χιλιάδες λαού της Αθήνας συγκεντρώνονται έξω από το ξενοδοχείο «Ακρόπολις» όπου συνεδριάζει η Επιτροπή Έρευνας του ΟΗΕ και διαδηλώνουν με τα συνθήματα: «Συμφιλίωση», «Να φύγουν οι Άγγλοι», «Να σταματήσουν οι εκτελέσεις», «Λεύτερες εκλογές», κ.α.
1956 Κατά τη διάρκεια μαχητικής διαδήλωσης των μαθητών του Γυμνασίου Αμμοχώστου, σκοτώνεται από αγγλικά πυρά ο δεκαοκτάχρονος μαθητής της ΣΤ’ Τάξης, Πετράκης Γιάλλουρος, σημαιοφόρος της διαδήλωσης και υπεύθυνος των μαθητικών ομάδων του Γυμνασίου. Ήταν ο πρώτος μαθητής νεκρός του αγώνα.
1959 Ψηφίζεται στην Κούβα ένα διάταγμα μέσω του οποίου αποκτούν την κουβανική υπηκοότητα όλοι οι αλλοδαποί διοικητές του αντάρτικου στρατού. Ο νόμος αυτός εφαρμόζεται αποκλειστικά στην περίπτωση του Τσε Γκεβάρα, αποτελώντας ένα είδος φόρου τιμής και αναγνώρισης στο πρόσωπό του και τη συμβολή του στην επανάσταση.
1962 Η κυβέρνηση του Τζων Φ. Κένεντι επεκτείνει το εμπάργκο κατά της Κούβας ως απάντηση στην εθνικοποίηση των περιουσιών, εργοστασίων, κλπ. αμερικανικών μονοπωλιακών συμφερόντων από την επαναστατική κυβέρνηση της χώρας.
1964 Πεθαίνει ο Σοφοκλής Βενιζέλος. Δευτερότοκος γιος του Ελευθερίου Βενιζέλου, βουλευτής, υπουργός.
1964 Τη διχοτόμηση της Κύπρου ανακοινώνει ότι προκρίνει ως μοναδική διέξοδο από την κρίση η Βρετανία. H Μόσχα δηλώνει ότι δε θα αδιαφορήσει σε περίπτωση τουρκικής εισβολής στο νησί.
1964 Τη σφαγή χιλιάδων Τούτσι από Χούτου στη Ρουάντα καταγγέλλουν ιεραπόστολοι, που επιστρέφουν από την περιοχή των Μεγάλων Λιμνών της Κεντρικής Αφρικής.
1972 Υπογράφεται η προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ για την παραχώρηση βάσεων του 6ου στόλου στον Πειραιά.
1974 Πέθανε η Νανά Σκιαδά, Ελληνίδα ηθοποιός
1979 Πέθανε ο Γιόζεφ Μένγκελε, Γερμανός γιατρός και εγκληματίας πολέμου. «Το πρόσωπό του δεν το θυμάμαι πια, μόνο τις αστραφτερές του μπότες. ‘Οταν άκουγα το χτύπο τους, σερνόμουν στο ξυλοκρέβατο, ζάρωνα σε μια γωνιά και έκλεινα τα μάτια. Σκεφτόμουν ότι θα χανόμουν». Είναι η Λίντια Μαξίμοβιτς που διηγείται, ένα από τα θύματα του Γιόζεφ Μένγκελε. Στο Άουσβιτς ήρθε το 1943, τότε 3 χρονών. Οι Γερμανοί εκτόπισαν την οικογένειά της από τα περίχωρα του Μινσκ στη Λευκορωσία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τις σκηνές στη αποβάθρα άφιξης δεν πρόκειται να τις ξεχάσει ποτέ. Τα SS ούρλιαζαν, τα σκυλιά γαύγιζαν. Η οικογένειά της διασκορπίστηκε. Την απομάκρυναν από τη μητέρα της και την έβαλαν στην παράγκα όπου ήταν τα παιδιά. Μέσα στο παράπηγμα βρίσκονταν σειρές από ξυλοκρέβατα. Παντού ζωύφια. Οι κουβέρτες μέσα στη βρώμα. Τα παιδιά υπέφεραν από πείνα και κρύο. Περισσότερο όμως από όλα φοβόντουσαν τον «ντόκτορ» Μένγκελε, τον «Άγγελο του Θανάτου». Ο Μένγκελε σπούδασε ιατρική και ανθρωπολογία. Μετά από δύο διδακτορικά έκανε έρευνες στο Ινστιτούτο Κληρονομικότητας και Φυλετικής Υγιεινής στη Φραγκφούρτη. Το καλοκαίρι του 1940 παρουσιάζεται εθελοντικά στα SS και 3 μήνες αργότερα μετατίθεται στο Άουσβιτς ως γιατρός. Εκεί τον ενδιαφέρουν πειράματα με παιδιά, κυρίως δίδυμα και μικρόσωμους. Συχνά κάνει ενέσεις χρώματος για να δει εάν θα αλλάξει το χρώμα των ματιών, εγχειρίζει παιδιά χωρίς νάρκωση και μολύνει δίδυμα με βάκιλο του Κοχ για φυματίωση και βακτηρίδια τύφου. Η μικρή Λίντια δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ο Μέγκελε δοκιμάζει πάνω της ουσίες εμβολίων. Μετά από άπειρες ενέσεις είναι μια ζωντανή-νεκρή. Κι όταν η μητέρα της μπαίνει κρυφά στη ποαράγκα της για να τη φέρει φαγητό, τη βρίσκει αναίσθητη, με υψηλό πυρετό πάνω στο ξυλοκρέβατο. Τον Ιανουάριο του 1945, λίγο πριν μπει ο Κόκκινος Στρατός στο στρατόπεδο εξόντωσης, ο Μένγκελε δραπετεύει στη Δύση. Με ψεύτικο όνομα κρύβεται κοντά στην πόλη που γεννήθηκε, το Γκίνζμπουργκ, και το 1949 διαφεύγει στη Λατινική Αμερική. Η οικογένειά του στηρίζει με χρήματα τον διεθνώς καταζητούμενο για να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του. Το 1979 πεθαίνει σε ατύχημα την ώρα που κολυμπούσε στη Βραζιλία. Η οικογένειά του κράτησε για χρόνια μυστικό τον θάνατό του. Το 1985 όμως η αλήθεια ήρθε στην επιφάνεια. Η μικρή Λίντια έζησε την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στις 27 Ιανουαρίου του 1945, πριν από 75 χρόνια. «Μετά την απελευθέρωση στα παραπήγματα βρίσκονταν 160 παιδιά ηλικίας από 2 έως 16 χρονών», θυμάται. Μόνο στο Άουσβιτς — Μπιρκενάου πέθαναν 200.000 παιδιά. Μετά τον πόλεμο η Λίντια υιοθετήθηκε από μια πολωνική οικογένεια. Για χρόνια θεωρούσε τη βιολογική της μητέρα νεκρή. Ξαναβρέθηκαν, μητέρα και κόρη, μετά από χρόνια. Ο φόβος για τον Μένγκελε δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Όταν έπαιζε με τα άλλα παιδιά τους έλεγε να μην φωνάζουν πολύ «γιατί θα έρθουν οι Γερμανοί». Μετά τον πόλεμο εκπαιδεύτηκε ως χημικός, παντρεύτηκε και σήμερα διατηρεί επιχείρηση. Ο Μέγκελε δοκιμάζει πάνω στη Λίντια ουσίες εμβολίων. Μετά από άπειρες ενέσεις ήταν σαν ζωντανή-νεκρή Τα βιώματά της δεν την επιτρέπουν να ζήσει μια κανονική ζωή, «Δεν ήμουν σε θέση να αγαπήσω σωστά και ειλικρινά, ούτε ακόμη και το ίδιο μου τα παιδί, όπως μια μητέρα αγαπά τα παιδιά της», εξομολογείται σήμερα, 75 χρονών. Στην πόλη που ο Μένγκελε γεννήθηκε, το Γκίντσμπουργκ, το όνομα Μένγκελε ρίχνει ακόμη μια «τερατώδη σκιά», λέει ο Ρούντολφ Κέπλερ, πρώην δήμαρχος της πόλης. Εδώ και δεκαετίες η μικρή πόλη ζει στη σκιά του «Αγγέλου του θανάτου», που γεννήθηκε και έζησε εκεί μέχρι να τελειώσει το σχολείο. Ο οικογενειακός τάφος των Μένγκελε στο χωριό Γκίντσμπουργκ. Η οικογένεια των Μένγκελε ασκούσε επιρροή στην πόλη. Ο πατέρας του Γιόζεφ Μένγκελε, Καρλ, διατηρούσε με επιτυχία πριν τον πόλεμο εργοστάσιο παραγωγής αγροτικών μηχανών. Μετά τον πόλεμο οι δουλειές πήγαιναν ακόμη καλύτερα . Όταν πέθανε ανέλαβε ο γιος του Άλοις, νεώτερος αδελφός του Γιόζεφ Μένγκελε. Σήμερα η επιχείρηση δεν υπάρχει πια. Πριν από 34 χρόνια το χωριό απασχόλησε έντονα τη δημοσιότητα. Στο Γιαντ Βασέμ, το Μνημείο του Ολοκαυτώματος στη Ιερουσαλήμ, στήθηκε συμβολικά δικαστήριο με κατηγορούμενο τον Μένγκελε. Μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες οι επιζώντες διηγούνταν όσα υπέστησαν από τον Μένγκελε. Ο αντίκτυπος ήταν τόσο μεγάλος που το ποσό με τον οποίο είχε επικηρυχθεί ο γερμανός γιατρός ανέβηκε στα 5 εκ. δολάρια. Ρεπόρτερ από όλον τον κόσμο πολιόρκησαν την πόλη. «Το Γκίντσμπουργκ δεν ήταν προπύργιο των ναζί, η πόλη δεν είναι ούτε καλύτερη, ούτε χειρότερη από άλλες» λέει ο Κέπλερ. «Ο Μένγκελε θα μπορούσε να είχε γεννηθεί παντού». Ο 83χρονος σοσιαλδημοκράτης είναι αντίθετος με την αλλαγή ονομασίας ενός δρόμου στο χωριό που φέρει το όνομα Καρλ Μένγκελε. «Θα ισοδυναμούσε με απόδοση ευθυνών σε ολόκληρη την οικογένεια, όπως γίνονταν και στη ναζιστική περίοδο», λέει. Δεν είναι όμως όλοι οι κάτοικοι ικανοποιημένοι με τον τρόπο με τον οποίο η πόλη αναψηλαφεί την ιστορία της. Ένας εξ αυτών είναι ο καθηγητής γυμνασίου Γιάνουτς Κότσακ. Με την επιμονή του κατάφερε να στηθεί μνημείο για τον γερμανοεβραίο Γιάνους Κόρτσακ, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1942 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τρεμπλίνκα.
1974 Η Γερουσία των ΗΠΑ αποφασίζει την διενέργεια έρευνας γύρω από το σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ (την παρακολούθηση των κεντρικών γραφείων του Δημοκρατικού Κόμματος από τις κρατικές υπηρεσίες). Το σκάνδαλο ανάγκασε σε παραίτηση τον Πρόεδρο Νίξον, ο οποίος επιχείρησε –ανεπιτυχώς- να το κουκουλώσει.
1986 Ο λαός της Αϊτής γκρεμίζει τη δικτατορία
1987 Πέθανε ο Claudio Villa (Κλάουντιο Βίλα), Ιταλός τραγουδιστής
1989 Γεννήθηκε ο Νικ Καλάθης, ελληνοαμερικανός μπασκετμπολίστας, πρώην του Παναθηναϊκού και νυν της Μπαρτσελόνα.
1990 Καταρρέει η Σοβιετική Ένωση. Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος συμφωνεί να παραδώσει το μονοπώλιο της εξουσίας που κατείχε για 73 χρόνια.
1992 Τα 12 μέλη της ΕΟΚ υπογράφουν τη συνθήκη του Μάαστριχτ, με την οποία ανοίγει ο δρόμος για την υιοθέτηση του κοινού νομίσματος, του ευρώ. Με τη συνθήκη η ΕΟΚ μετονομάζεται σε Ευρωπαϊκή Ένωση. Από ελληνικής πλευράς, τη συνθήκη του Μάαστριχτ υπογράφει ο Υπουργός Εξωτερικών, Αντώνης Σαμαράς.
2001 Ιστορική εμπορική συμφωνία συνάπτεται ανάμεσα σε δυο από τους πλουσιότερους συλλόγους, της Manchester United και των New York Giants
2004 Οι Bρετανοί μουσικόφιλοι αναδεικνύουν το «We Will Rock You» των Queen ως τον κορυφαίο ροκ ύμνος όλων των εποχών.
2007 Πέθανε ο Αλέκος Ζαρταλούδης, Έλληνας ηθοποιός
2007 Πέθανε ο Άλαν Μακντιάρμιντ, Νεοζηλανδός χημικός
2008 Ο μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος(κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης) εκλέγεται νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
2009 Πυρκαγιές στην Αυστραλία αφήνουν πίσω τους 173 ανθρώπους νεκρούς, στη χειρότερη φυσική καταστροφή της χώρας όλων των εποχών
2014 Πέθανε ο Ορέστης Κολοζώφ, πολιτικός, ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ
2015 Πέθανε ο Ντιν Σμιθ: Ο Αμερικανός προπονητής που ανέδειξε τον Μάικλ Τζόρνταν. Αμερικανός προπονητής μπάσκετ, από τους κορυφαίους όλων των εποχών. Υπήρξε ο άνθρωπος που ανέδειξε τον σπουδαίο Μάικλ Τζόρνταν. Ο Ντιν Σμιθ (Dean Smith) είναι μία από τις θρυλικές μορφές του κολεγιακού μπάσκετ στις ΗΠΑ και ο προπονητής που ανέδειξε τον σπουδαίο Μάικλ Τζόρνταν. Με μακροχρόνια θητεία στον πάγκο του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας (1961-1997) και με 879 νίκες στο ενεργητικό του, ήταν ο πιο επιτυχημένος προπονητής την εποχή της συνταξιοδότησής του. Το ρεκόρ του κατέρριψε η Πατ Σάμιτ στο γυναικείο κολεγιακό πρωτάθλημα το 2005 και ο Μπόμπι Νάιτ το 2007 στο ανδρικό. Υπήρξε από τους πρώτους λευκούς προπονητές στον αμερικάνικο Νότο, που ενέταξε στην ομάδα του μαύρους καλαθοσφαιριστές τη δεκαετία του ‘60. Ο Ντιν Σμιθ γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1931 στην πόλη Εμπόρια του Κάνσας. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας, όπου, παράλληλα με τις σπουδές μαθηματικών, έπαιζε μπάσκετ στην πανεπιστημιακή ομάδα, με την οποία κέρδισε το κολεγιακό πρωτάθλημα του NCAA το 1952, υπό την καθοδήγηση του θρυλικού Φογκ Άλεν. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε για λίγο στο προπονητικό επιτελείο του Άλεν και στη συνέχεια υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ. Από το 1954 έως το 1958 διετέλεσε βοηθός προπονητή στην ομάδα μπάσκετ της Πολεμικής Αεροπορίας, οπότε εντάχθηκε στο προπονητικό επιτελείο του Φρανκ ΜακΓκουάιρ στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, με το οποίο έμελλε να γράψει ιστορία. Με την αποχώρηση του ΜακΓκουάιρ για το NBA, ο Σμιθ ανέλαβε της τύχες της ομάδας το 1961. Ο Σμιθ δυσκολεύτηκε τα πρώτα χρόνια της θητείας του, αλλά δεν άργησε να δημιουργήσει πανίσχυρες ομάδες, που κέρδισαν δύο πρωταθλήματα του NCAA (1982, 1993) και συμμετείχαν σε 11 φάιναλ-φορ. Από τις τάξεις της ομάδας πέρασαν πολλοί σπουδαίοι καλαθοσφαιριστές, με κορυφαίους τους Μάικλ Τζόρνταν και Τζέιμς Γουόρθι, που έκαναν μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ, όπως και οι επίσης σπουδαίοι προπονητές Λάρι Μπράουν και Ρόι Γουίλιαμς. Το 1976 καθοδήγησε την εθνική ομάδα των ΗΠΑ στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ.Ο Ντιν Σμιθ υπήρξε ένας από τους πιο καινοτόμους προπονητές του αθλήματος με την πορτοκαλί μπάλα. Ταυτίστηκε με την επίθεση στις τέσσερις γωνίες (four- corner offemce), η οποία σχεδιάστηκε για να «τρέχει» το χρονόμετρο, όταν η επιτιθέμενη ομάδα είχε μικρό προβάδισμα στο σκορ. Αυτή η στρατηγική του ήταν τόσο επιτυχημένη, που αργότερα οδήγησε στην υιοθέτηση του χρονικού περιορισμού για μια επίθεση στο κολεγιακό μπάσκετ. Άλλες τακτικές που επινόησε ο Σμιθ περιελάμβαναν την πιεστική άμυνα σε όλο το γήπεδο με εναλλαγές ρόλων (run and jump defence) και τις οδηγίες του που μετέφερε ένας παίκτης στους συμπαίκτες του πριν από την εκτέλεση των βολών (foul-line huddle). Στις ομάδες που προπονούσε επέβαλε στον παίκτη που σκόραρε να αποδώσει τα εύσημα, δείχνοντας τον συμπαίκτη που του έδωσε την ασίστ και το νεύμα της γροθιάς για να δηλώσει ότι είναι κουρασμένος και χρειάζεται αλλαγή. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται τα βιβλία: «Basketball: Multiple Offense and Defense» (1982), «A Coach's Life» και «The Carolina Way: Leadership Lessons from a Life of Coaching» (2004). Από το 1986 το κλειστό γήπεδο της ομάδας στο Τσάπελ Χιλ φέρει το όνομά του (Dean E. Smith Center). Το 2013 τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα.
2016 Σε ηλικία 103 ετών έφυγε από τη ζωή ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος. Στις 7 Φεβρουαρίου 2016, μία ημέρα, πριν από τη συμπλήρωση των 103ων γενεθλίων του (γεν. στις 8/2/1913) και σε ηλικία 103 ετών έφυγε από τη ζωή ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος. Από οικογένεια προσφύγων από τη Μικρά Ασία, συνδύασε στη ζωή του το ακαδημαϊκό έργο με την πλούσια δράση. Συμμετείχε στην ΕΑΜική Αντίσταση την περίοδο της φασιστικής κατοχής, ενώ για τις ιδέες και τη δράση του εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Διετέλεσε επίσης πρώτος πρόεδρος του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου Νέων. Διατέλεσε δύο φορές υπουργός Παιδείας (1989–1990) ενώ προτάθηκε από τον ενιαίο Συνασπισμό για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στο δημοψήφισμα του 2015 τάχθηκε υπέρ του «ΝΑΙ». Συνέγραψε 32 βιβλία, φιλοσοφίας, φιλολογίας, ιστορίας και πολιτικής. Δίδαξε φιλοσοφία του δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1945 έως το 1947, οπότε εκτοπίστηκε στη Μακρόνησο, λόγω της Εαμικής του δράσης στην Κατοχή και της ανάληψης της προεδρίας του «Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου Νέων» το 1945. Δίδαξε, επίσης, φιλοσοφία στη σχολή ελευθέρων σπουδών «Αθήναιον» (1955-1966), στο Πανεπιστήμιο του Νανσί στη Γαλλία (1970-1975) και την Πάντειο (1975-1980). Το 1984 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1993 διατέλεσε πρόεδρός της. Υπήρξε εταίρος της Ρουμανικής Ακαδημίας και της Ακαδημίας της Μασσαλίας. Συνέγραψε 32 βιβλία με θέματα φιλοσοφίας, φιλολογίας, ιστορίας και πολιτικής. Κορυφαίο από τα έργα του θεωρείται το δίτομο «Φιλοσοφία του Δικαίου» (1953-1954), όπου καταδεικνύει την ανάγκη να υπερνικηθεί ο κλειστός ορίζοντας της νομικής επιστήμης με την προσφυγή στη «φιλοσοφία της πράξεως» (πραξιολογία), ώστε το δίκαιο να θεμελιωθεί στην ηθική που συνέχει τη «γνήσια πολιτική κοινωνία». Εξαίρετα είναι και τα έργα του για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, καθώς και όσα πραγματεύονται σύγχρονα μείζονα προβλήματα, σχετικά με τους κινδύνους για την επιβίωση του ελληνικού έθνους ή και της ανθρωπότητας, όπως τα «Ελληνικά» (1998), «Επίμαχοι θεσμοί και άλλα θέματα (1987). Διετέλεσε δύο φορές υπουργός Παιδείας: την πρώτη στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Ιωάννη Γρίβα (12 Οκτωβρίου - 23 Νοεμβρίου 1989) και τη δεύτερη στην οικουμενική κυβέρνηση του Ξενοφώντος Ζολώτα (23 Νοεμβρίου 1989 - 11 Απριλίου 1990). Μετά τις εκλογές της 8ης Απριλίου 1990 προτάθηκε από τον ενιαίο Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου (όπου μετείχε και το ΚΚΕ) για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Κατά την πρώτη ψηφοφορία της δεύτερης φάσης στη Βουλή (30 Απριλίου) και την επακολουθήσασα δεύτερη ψηφοφορία (5 Μαΐου) έλαβε από 21 ψήφους, ερχόμενος πίσω από τους Κωνσταντίνο Καραμανλή (πρόταση της Νέας Δημοκρατίας), που τελικά εξελέγη και τον Ιωάννη Αλευρά (πρόταση του ΠΑΣΟΚ). Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 τάχθηκε υπέρ του «Ναι», υπογράφοντας τη «διακήρυξη των 85».
2016 Πέθανε η Ζιλιέτ Μπενζονί. Πολυγραφότατη γαλλίδα συγγραφέας ιστορικών και ρομαντικών μυθιστορημάτων. Βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες κι έχουν μεταφερθεί στην τηλεόραση.
2017 Πέθανε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Δημοφιλής τραγουδοποιός, που εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Τα τραγούδια του μιλούν με χιούμορ και λεπτή ειρωνεία για συμβάντα της καθημερινότητας και αντλούν μουσικά στοιχεία από την τζαζ της εποχής του σουίνγκ, την ελαφρά και κινηματογραφική μουσική.
2017 Πέθανε η Κυβέλη Θεοχάρη. Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ήταν κόρη της πρωταγωνίστριας Μιράντας Μυράτ και του Σπύρου Θεοχάρη, εγγονή της Κυβέλης και του Μήτσου Μυράτ.
2019 Πέθανε ο Άλμπερτ Φίνεϊ. Άγγλος ηθοποιός, που διακρινόταν για την υποκριτική του ευελιξία. Ήταν πέντε φορές υποψήφιος για βραβείο Όσκαρ, χωρίς όμως να το κερδίσει ποτέ.